Na lang beraad hebben SP-gebiedscommissieleden Diana Bollerman-Rijksen en Ger Giessen besloten zich terug te trekken uit de geteisterde gebiedscommissie IJsselmonde. De voornaamste reden is de verstoorde verhoudingen waarna de bevoegdheden van de commissie door de burgemeester en wethouder zijn ingetrokken. De commissie is hierdoor nog verder tandeloos geraakt. Bollerman en Giessen menen zich los van deze commissie beter in te kunnen zetten voor de bewoners van IJsselmonde.
De gebiedscommissie kreeg eerder dit jaar de opdracht de scheefgegroeide verhoudingen recht te trekken. Hierbij was een harde eis dat zij een einde zou maken aan de ‘eenzijdige samenstelling’ van het voorzitterscollectief, bestaande uit enkel leden van Leefbaar Rotterdam. Deze opdracht mislukte toen Leefbaar Rotterdam haar meerderheid misbruikte door vrijwel exact hetzelfde voorzitterscollectief, minus 1, te kiezen.
Bollerman-Rijksen: ‘De klachten over het functioneren en de opdracht van de wethouder werden door de voorzitters niet serieus genomen. Wij hadden gehoopt dat Leefbaar tot inkeer zou komen en de belangen van de bewoners voorop zou stellen, maar helaas. Sterker nog, de gewezen voorzitter heeft een rechtszaak aangekondigd om het besluit van de wethouder aan te vechten. De houding van de voormalig voorzitters is veelzeggend, wij mogen aanschuiven voor spek en bonen. Doorgaan is zinloos.’
De gebiedscommissie heeft geen enkele bevoegdheden meer. Leden van de gebiedscommissie kunnen nog wel ‘informatieve vergaderingen‘ houden en een ‘mening over onderwerpen ter kennis brengen van het college of de gemeenteraad’. Wat Bollerman-Rijksen en Giessen betreft is dit niets meer dan al duimendraaiend naar elkaar staren, de belangen van bewoners worden op deze manier niet behartigd. Beiden blijven zich inzetten voor hun gebied.
Giessen: ‘Ik nam zitting in de commissie om wat te kunnen betekenen voor de IJsselmondenaar. Nu dit op deze manier niet meer kan, dan maar zonder commissie. Ik ben en blijf goed benaderbaar voor de mensen in het gebied en weet de weg naar de Coolsingel ook zonder commissie wel te vinden.’
Bij de inrichting van het model gebiedscommissies pleitte de SP voor een wijkparticipatiemodel. Bij dit model kunnen wijkbewoners hun vertegenwoordigers direct kiezen. Je kiest een persoon en niet een politieke partij. Voor de SP is het belangrijk dat de participatie van bewoners op het niveau van de wijk georganiseerd wordt. Dat is dichter bij de burgers en mensen herkennen zich meer in de wijk dan in een vrij willekeurige verzameling van wijken die je deelgemeente of stadskwartier noemt. Op het niveau van de wijk is het mogelijk om met succes vormen van directe democratie in te voeren: een wijkreferendum, het recht om plannen van de gemeenteraad af te wijzen en een alternatief aan te dragen, zelf als buurt besluiten over budgetten voor de buurt en een plan op te stellen voor verbetering van de wijk. Alleen op deze manier kunnen zij echt functioneren als de ogen en oren van de buurt.
Eind van het jaar verschijnt de evaluatie van twee jaar gebiedscommissies. Dit is voor de SP het moment de discussie over het gebiedscommissiemodel opnieuw aan te zwengelen.