Aanvankelijk zou de maansverduistering niet te zien zijn door te veel bewolking. Een aantal dagen hadden sterrenkundigen en liefhebbers uitgekeken naar dit fenomeen die voor het laatst te zien was in 1982. Afgelopen nacht van zondag op maandag was het dan zover, maar men moest wel vroeg op om dit te aanschouwen. Ook de Beverwaardigheden zette zijn wekker iets vroeger dan normaal, en maakte een paar plaatjes van de maansverduistering of ook wel bloedmaan genoemd door de rode kleur die de maan heeft tijdens de verduistering.
Een maansverduistering doet zich voor wanneer de zon, de aarde en de maan op één lijn staan (met de aarde in het midden). Normaal weerkaatst de maan het licht van de zon naar de aarde, maar tijdens een maansverduistering staat de aarde in de weg en ontvangt de maan geen zonlicht: de maan bevindt zich in de schaduw van de aarde en wordt dus donker.
Tijdens een maansverduistering wordt de maan nooit helemaal donker. Een geringe hoeveelheid zonlicht bereikt door de aardatmosfeer nog de maan. Door Rayleighverstrooiing in de aardatmosfeer krijgt dit licht een rode kleur, net als de zon en de maan als die laag aan de horizon staan. Hierdoor ziet de maan tijdens een maansverduistering wat roodachtig. Dit is alleen tijdens een totale maansverduistering waar te nemen, omdat bij een gedeeltelijke maansverduistering het verlichte deel van de maan de hemel nog te veel verlicht.